.

استاد گیچین فوناکوشی بنیانگذار سبک شوتوکان در سال ۱۸۶۸ در شوری پایتخت جزیره ی اوکیناوا در حالیکه ضعیف و ناتوان و مریض و رنجور بود به دنیا امد.والدینش اورا برای اموختن کاراته نزد استاد ایتوسو بردند.

در نتیجه ی تجویزات پزشک و تعلیمات و راهنمایی های ایتوسو ، فوناکوشی کم کم جان گرقت و سلامتی و طراوت خود را دریافت.

سپس او زیر نظر استاد ازاتو کاراته را ادامه داد ولی نه فقط کاراته بلکه او اشعار چینی و خوشنویسی را نیز فرا میگرفت. او هنر کاراته را در مقابل رئیس مدارس به نمایش گذاشت و در سال بعد یعنی سال ۱۹۰۳ کاراته قسمتی از برنامه ی ورزش مدارس پسران در شهر شوری شد.

فوناکوشی به همراه هم عصران خود بین سالهای ۱۹۰۵ تا ۱۹۱۶ در سراسر ژاپن و اوکیناوا این هنر را عرضه کرد.

فوناکوشی دارای فهم و فن تعلیم و قابلیت تکنیک و ذکاوت بود.او پس از ۵۰ سال جزیره ی محل سکونت خود را ترک کرد و با عزم راسخ خود هنر کاراته را در شهر توکیو اجرا نمود.

وی در سال ۱۹۲۰ نماینده ی مسئول کاراته در جزیره ی اصلی اوکیناوا شد.

سپس به معرفی کاراته در توکیو پرداخت. مردم توکیو که با دیدن اصول فنی ، تکنیکی ،قدرت و نیروی وی به وسیله ی کاراته مات و مبهوت شده بودند به سوی ورزش کاراته روی اوردند.

فوناکوشی پس از اینکه به هنر و رموز استادان مختلف دست یافت تکنیک شخصی خود را مورد اجرا گذاشت و کاراته را به شیوه ای که هم اکنون در ژاپن میشناسیم اختراع کرد.

چندی نگذشت که او از محبوبیت فراوانی برخوردار شد و هر لحظه بر طرفداران او افزوده میشد.

بعد از فوناکوشی مراکز اموزش کاراته ی زیادی توسط شاگردان وی تاسیس شد.

فوناکوشی با استاد جیگورو کانو بنیانگذار جودو در ارتباط بود و از تکنیک های جودو الهام میگرفت. استاد کانو نیز به قدری تحت تاثیر فوناکوشی بود که بعضی حرکات جودو را با کاراته ترکیب میکرد.

فوناکوشی سه کتاب نوشت اولین کتابش ریو کیو کمپو کاراته و دومین کتاب پس از مشورت با استاد فرقه ی بودائیان با نام راه و روش دست خالی منتشر کرد و کتاب سوم او نیز راه کاراته راه زندگی من میباشد.

در سال ۱۹۳۶ او شیوه ی جدیدی را در هنرهای رزمی نامگذاری کرد. شوتوکان.

شوتوکان به معنی مکتب شوتو یا خانه ی شوتو است.

شوتو لقب استاد فوناکوشی و کان مکتب او است.

استاد فوناکوشی تشبیه زیبایی از سبک شوتوکان بیان کرد . او شوتوکان را به نرمی باد و به سختی صنوبر تشبیه نمود.

او معتقد بود شوتوکان از نظر حرکات انعکاسی به مانند باد و از نظر قدرت به صنوبرشباهت دارد.

انسان های بزرگ هیچ گاه فراموش نخواهند شد. فوناکوشی نیز یکی از این انسان های بزرگ و قابل احترام میباشد.

شاید هیچ رزمی کاری را نتوان یافت که نام گیچین فوناکوشی بینیانگذار کاراته ی مدرن را نشنیده باشد

او بند بند زندگی خود را با با کاراته پیوند زد و از خود یادگاری بر جا گذاشت که امروزه ان را به نام کاراته میشناسیم.

استاد فوناکوشی با ایمان و اعتقاد کامل به اصول و معنویات والای انسانی به کاراته نگریست و تا پایان عمرش به این اصول وفادار ماند و از خود یادگاری بر جا گذاشت که سمبل وحدت و وفاداری و احترام متاقبل شد.

امروزه او را پدر کاراته ی مدرن میدانند.

شوتو لقب فوناکوشی (شوتو به معنی کاج‌های لرزان است و چون خانهٔ فوناکوشی در جنگل کاج بود چنین نامی بر او نهادند) و کان به معنای خانه یا مکتب است. علاوه بر آن شوتوکان متعلق به سیستم در کاراته‌است.

شوتوکان توسط (۱۹۱۳ - ۱۹۸۷) دان ۹ (پس از مرگ دان ۱۰) به صورت امروزی تر و علمی تر به جهانیان معرفی شده که به کمک نیروهای فیزیکی کارهایی که به نظر خیلی‌ها سخت یا غیرممکن می‌نمایند را ممکن می‌کند. در این روش توجه خاصی به نیرو و سرعت ورود آن و گرانیگاه نیرو می‌شود. پس از استاد ناکایاما دو تن از شاگردان ارشد وی استاد هیروکازو کانازاوا دان ۱۰ که اولین قهرمان مسابقات رسمی جهانی کاراته بود اقدام به تاسیس شوتوکان کاراته بین‌المللی (SKI) و استاد مرحوم هیده تاکا نی شی یاما دان ۱۰ نیز فدراسیون جهانی کاراته سنتی (ITKF)را که رقیب اصلی فدراسیون جهانی کاراته (WKF)بشمار می‌رود را در آمریکا تاسیس نمود و کاراته را درآمریکا پایه گذاری نمود . در حال حاضر علاوه بر این تشکیلات بعدها فدراسیون جهانی شوتوکان کاراته (WSKF) توسط استاد کاسویاو فدراسیون جهانی کاراته نومیچی(KWF) توسط استاد میکیو یاهارا دان ۹ و فدراسیون (JKS) توسط مرحوم استاد آسائی و متعاقبا استاد ماساوا کاگاوادان ۸ بهمراه سایر اساتید در سبک شوتوکان تاسیس و فعالیت نمودند. سبک شوتوکان از نخستین و اصیلترین سبک های کاراته در ژاپن و جهان و از سبک فعال کاراته در سطح ایران است .^{[نیازمند منبع]}